Jaren geleden kreeg ik een plotselinge schok te verwerken en mocht aan den lijve ondervinden, dat het leven heel zeer kan doen. Dit klinkt alsof ik het niet had willen missen en dat is ook zo.

Het voelde op dat moment alsof de bodem onder mij was weggeslagen. Ik voelde me ontworteld en in-verdrietig. Ik had toen geen flauw idee dat deze schok nodig was om mij wakker te schudden uit mijn droom.

Leren

De grote levensles voor mij was dat ik moest leren ervoor mezelf te zijn. Dit ging niet van de ene dag op de andere, maar was een leerproces van vallen en opstaan. Ik leerde steeds meer houvasten los te laten en schijnzekerheden op te geven. Mijn eigen waarde(n) voelde ik pas echt op de bodem van mijn put, waar ik mezelf mocht ontmoeten in al mijn puurheid en pijn.

Keerpunt

Dit werd een keerpunt in mijn leven. Hier vond ik begrip voor mezelf en de daaruit voortvloeiende verbinding, geborgenheid en liefdeskracht, die ik tot dan toe in de buitenwereld had gezocht. Dit zijn belangrijke waarden voor mij geworden, die de basis vormen van mijn leven. Van hieruit leef en werk ik.